Η Διαμαντοπούλου Κατερίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και κατέχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από το 2018.
Έχει λάβει τετραετή ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση στην Συστημική Ψυχοθεραπεία και Συμβουλευτική, ετήσια εκπαίδευση στην Θεραπεία Ζεύγους και Συμβουλευτική Γονέων, και ετήσια εκπαίδευση στην Συστημική Θεραπεία παιδιών μέσω της τέχνης και του παιχνιδιού (Εργαστήριο Συστημικής Ψυχολογίας & Παιδαγωγικής- «Ροδάκινο»).
Επίσης είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος με τίτλο «Εφηβική Ιατρική & Φροντίδα Υγείας Εφήβων» με ειδίκευση στην Ψυχοικοινωνική & Παιδαγωγική Φροντίδα (Τμήμα Ιατρικής ΑΠΘ).
Παράλληλα έχει ολοκληρώσει το ετήσιο μετεκπαιδευτικό σεμινάριο Κλινικής Ψυχοπαθολογίας ( ΕΠΙΨΥ).
Στα πλαίσια της διαρκούς επιμόρφωσης και εκπαίδευσης, έχει παρακολουθήσει και παρακολουθεί, πληθώρα επιμορφώσεων και σεμιναρίων πάνω στην ψυχική υγεία. Ενδεικτικά κάποια από αυτά είναι: Σχολική ψυχολογία, ψυχοσωματική συμβουλευτική, συντονισμός ομάδων εφήβων, ψυχιατρική παιδιού και εφήβου, παιγνιοθεραπεία κ.α. Την παρούσα φάση παρακολουθεί μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στις Επιστήμες της Αγωγής: H αξιολόγηση στην εκπαίδευση και στην δια βίου μάθηση/κατάρτιση (Πανεπιτήμιο Δυτ. Μακεδονίας).
Επί του παρόντος εργάζεται ως
– Ψυχολόγος στο κέντρο Anima sempreviva
– Ψυχολόγος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
– Εξωτερικός συνεργάτης σε διεπιστημονικό κέντρο ειδικών θεραπειών στην Πάτρα
Ειδικότερα, ασχολείται με την ατομική ψυχοθεραπεία παιδιών, εφήβων και ενηλίκων, την θεραπεία ζεύγους, την συμβουλευτική γονέων, ενώ παράλληλα συντονίζει ψυχοεκπαιδευτικές ομάδες γονέων και εφήβων.
Σε ψυχοθεραπευτικό επίπεδο αναλαμβάνει κυρίως ζητήματα όπως: άγχος, ψυχοσωματικά συμπτώματα, δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις, ενίσχυση αυτοεκτίμησης, αυτοανάπτυξη, αναβλητικότητα, μεταβάσεις ζωής όπως διαζύγιο, απώλεια κ.α.
Δεν είμαστε οι δυσκολίες μας. Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα μπορούμε να δούμε καθαρά τον εαυτό μας χωρίς τις ταμπέλες που συνηθίζουν οι γύρω μας ή ακόμη και εμείς να κρεμάμε στον εαυτό μας. Όταν καταφέρω να αντικαταστήσω μια “ιδιότητα” που μου έχω ή μου έχουν “φορέσει”, με μια συμπεριφορά, που εγώ επιλέγω πότε θα χρησιμοποιήσω και πότε όχι, θα αλλάξει η αφήγηση για τον εαυτό μου και για τη ζωή μου.